Zobacz, o czym piszemy w niepodległościowym numerze.
Magazyn żydowski
Czy ktoś rozpozna tego chłopca?
Szukamy informacji o Lolku Erlichsterze (Mariuszu Stodolskim), zaginionym w 1943 roku.
W Niemczech jak w hotelu, w Izraelu jak w domu
„Mam koleżankę, która pochodzi z Rygi, i ona dziwi się, dlaczego my tak rozpaczamy, rozdrapujemy te rany. »Wyrzucili was i mieliście spokój, my dziesięć lat musieliśmy walczyć o to, żeby wyjechać ze Związku Radzieckiego«, mówi. I to jest ta różnica – oni walczyli i wygrali, my o nic nie walczyliśmy, wielu z nas nie chciało wyjeżdżać z Polski, a dostało kopa w tyłek. W końcu przerobiliśmy to na sukces, ale przecież nie wszyscy”, mówi Amalia Reisenthel, wrocławianka, pomarcowa emigrantka.
Uniwersalne i wyjątkowe oblicze judaizmu [Komentarz do parszy Mi-kec]
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Wszyscy zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Istnieją uniwersalne zasady dotyczące ludzkiej godności i sprawiedliwości. Wyrażone są one w Prawach Noachidów, w ludzkiej mądrości (chochma) i w idei jednego Boga zwanego Elokim. Jest to globalne przymierze solidarności wszystkich ludzi.”
Najciemniejsze z czasów. Etgar Keret ani słowa o literaturze
„Wiele razy odnosiłem wrażenie, że Żydzi mieszkający w Europie mają poczucie winy, bo nie mieszkają w Izraelu. Nie idą do wojska, nie żyją w ciągłym zagrożeniu, nie uważają więc, że mają prawo do jakiejkolwiek krytyki. Z reguły jednak krytykujesz rzeczy, na których ci zależy. Jeśli idąc ulicą widzisz, jak ktoś wstrzykuje sobie heroinę, po prostu mijasz tę osobę. Ale jeśli zobaczysz, że robi to twój brat, będziesz próbowała wytłumaczyć mu, żeby przestał.”
Odmowa pocieszenia i nieustająca nadzieja [Komentarz do parszy Wa -jeszew]
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Według Talmudu Bóg karci tych, którzy opłakują stratę dłużej niż przewiduje Tora. „Nie masz w sobie więcej współczucia niż Ja”, czytamy w Moed katan (27b). A jednak Jakub nie pozwala pocieszyć się w żałobie”. Dlaczego?
Что случилось в зоопарке? Проблемы связанные с наградой им. Жабиньских
Во время вручения наград им. Жабиньских в очередной раз оказалось, что польские Праведники нехотя участвуют в представлении определённой исторической действительности, из которой будут исключены случаи равнодушия и вражды по отношению к евреям. Дискуссия о преступлениях совершённых поляками по отношению к польским евреям в последнее время воспринимается как провокация и посягательство на честь нации. Праведники оказались одним из главных средств, при помощи которых осуществляется попытка представления еврейско-польских отношений во время войны в исключительно положительном ключе. Только никто в это не поверит, если не сохранятся соответствующие исторические пропорции.
Название: Пан Рысек [рассказ o польском еврее]
Она была сестрой его матери, но хороших отношений у них не было. Собственно, он даже не называл её тетей, всегда обращался к ней по фамилии. Он не хотел поддерживать с ней связь, потому что она – заклятая коммунистка. В столовой повесила герб, слева Циранкевича, а справа Гомулку. В то же время она была очень верующей католичкой. Он смеялся над ней и говорил: Климкова, сними ты этот герб. Раз ты такая католичка, повесь лучше крест. Получится настоящая Голгофа – крест и два мерзавца.