Na okładce nowa wersja Święta trąbek, znanego obrazu Aleksandra Gierymskiego przedstawiającego taszlich, obrzęd oczyszczenia z grzechów, którego dokonuje się podczas Rosz ha-Szany, żydowskiego Nowego Roku. Autorka, Edyta Marciniak, umieściła obraz w scenerii wrocławskiej Wyspy Słodowej – w oddali widać charakterystyczne wieże kościołów Ostrowa Tumskiego. Postaci na obrazie nie mają ze sobą modlitewników. Modlą się po swojemu,…
Magazyn żydowski
Czy ktoś rozpozna tego chłopca?
Szukamy informacji o Lolku Erlichsterze (Mariuszu Stodolskim), zaginionym w 1943 roku.
Sezon ogórkowy. Pięćdziesiąty numer „Chiduszu”
Zobacz, o czym piszemy w nowym numerze.
Inteligencja emocjonalna [Komentarz do parszy Haazinu]
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Bez profetycznej pasji postaci takich jak Amos, Ozeasz, Izajasz czy Jeremiasz, bez muzyki psalmów i pieśni Lewitów w Świątyni, judaizm byłby jak roślina bez wody i słońca – zwiędłby w końcu i umarł. Sam intelekt nie inspiruje nas, żeby zmieniać świat. Aby tak się stało, musimy zmienić myśl w piosenkę. Tym właśnie jest Haazinu – wielkim hymnem Mojżesza o miłości”.
Koniec wasz bliski, pakujcie walizki
Ofiarą antysemickiej nagonki i symbolem afery encyklopedystów stał się Adam Bromberg, utalentowany wydawca książek naukowych, przed ‘68 człowiek sukcesu, po ‘68 – wróg ludu. O jego życiu, przed i po granicznej dacie, opowiada „Memorbuch” Henryka Grynberga.
Wędrówka na drugi szczyt [Komentarz do parszy Wa-jelech]
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Co robi ktoś, kto osiągnął wszystko i wspiął się na szczyty – danej mu przez los lub opatrzność – kariery? (…) W przypadku Mojżesza ta sytuacja staje się dodatkowo dramatyczna. Co robi człowiek, który osiągnął coś, czego nie osiągnął przed nim nikt inny i czego nikt już nigdy nie osiągnie?”.
Hasidism: An Elite Men’s Club
Professor Marcin Wodziński: „The great tsadikim could afford not to deal with women, which does not mean that there weren’t exceptions. Such unprecedented meetings could even raise a tsadik’s prestige: if he agreed to meet a woman, it meant that she was no ordinary woman, but the Shekhina, the divine presence of God”.
Historia, którą opowiadamy [Komentarz do parszy Ki tawo]
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Nigdzie nie przywiązywano takiej wagi do ciągłego powtarzania wspólnej historii, jak w judaizmie, dlatego też nie ma na świecie grupy o silniejszym poczuciu tożsamości niż Żydzi. Tożsamość żydowska jako jedyna przetrwała dwadzieścia wieków bez żadnej z podstaw, które zwykle pozwalają na rozwój społeczności: władzy politycznej, wspólnego terytorium i języka”.