ViII WIECZÓR CHANUKI – 2 tewet 5778

W Talmudzie czytamy o pewnej fascynującej dyskusji. Rabini sprzeczają się, czy można użyć jednej z płonących świec chanukowych do zapalenia kolejnej. Zwykle, oczywiście, użylibyśmy do tego świecy pomocniczej, zwanej szamasz (hebr. pomocnik). Załóżmy jednak, że jej nie mamy.

Raw i Szmuel, dwóch mędrców żyjących w III wieku, miało na ten temat sprzeczne opinie. Raw twierdzi, że nie jest to dozwolone; Szmuel, że można to zrobić. Według tradycji, kiedy dochodzi do rozbieżności zdań tych dwóch, zakładamy, że rację ma Raw. Istnieją od tego tylko trzy wyjątki i to jest jeden z nich.

Dlaczego według Rawa nie można odpalić jednej świecy od drugiej?

Ponieważ w Talmudzie napisano ka makchisz micwa, czyli pomniejszona zostałaby moc pierwszej świecy. Nieuniknione jest bowiem, że rozleje się nieco wosku albo oliwy. Raw mówi: nie rób niczego, co mogłoby zmniejszyć ogień pierwszej świecy.

Szmuel jednak się temu sprzeciwia i to jemu prawo żydowskie przyznaje rację. Dlaczego?

Najłatwiej będzie wytłumaczyć to na przykładzie dwóch religijnych Żydów, obu oddanych wierze i obyczajom żydowskim. Pierwszy twierdzi, że nie może mieć nic wspólnego z mniej od siebie religijnymi, ponieważ obniży to jego własne standardy. Jego własne światło zostanie pomniejszone. Tak twierdzi Raw.

Drugi Żyd jest zdania, że jeśli dzięki płomieniowi jego wiary zapłonie światło w życiu kogoś innego, jego żydowskość nie ucierpi. Przeciwnie – rozszerzy się, ponieważ dzięki niemu na świecie będzie więcej światła żydowskiej wiary. W przeciwieństwie do dóbr materialnych, dobra duchowe mnożą się, kiedy dzielimy się nimi z innymi. Kiedy dzielę się swoją wiedzą, wiarą czy miłością, zawsze zyskuję. Tak twierdzi Szmuel i tak ostatecznie mówi prawo.

Dzielmy się więc naszym judaizmem z innymi. Użyjmy świecy naszej wiary, aby rozpalić ogień w duszach innych.

Wróć do: pierwszego, drugiego, trzeciego, czwartego, piątego, szóstego lub siódmego wieczoru Chanuki.

Tłumaczenie: Jolanta Różyło © CHIDUSZ 2017