V WIECZÓR CHANUKI

29 kislew 5778

Jeden z nakazów dotyczących Chanuki wydaje mi się szczególnie poruszający i ważny. Majmonides pisze, że przykazanie zapalenia świec chanukowych jest niezwykle istotne i że każdy, kto nie ma pieniędzy, aby je kupić, powinien coś sprzedać, albo, jeśli sytuacja tego wymaga, pożyczyć pieniądze, żeby wypełnić tę micwę.

Rodzi się pytanie: a co, jeśli w piątkowy wieczór zostanie nam tylko jedna świeczka? Użyjemy jej jako świecy szabatowej czy chanukowej? Na pewno nie może ona pełnić obu funkcji. Logika podpowiada, że powinniśmy zapalić ją jako świecę chanukową. Prawo nie mówi bowiem, że należy coś sprzedać albo pożyczyć pieniądze, żeby móc zapalić świecę szabatową. Istnieje jednak zapis o tym, że w takiej sytuacji powinniśmy spożytkować świecę z intencją wypełnienia micwy szabatowej. Skąd takie prawo?

Oto, co mówi Majmonides: „Priorytetem powinno być zapalenie świec szabatowych, ponieważ symbolizują one szalom bajt, pokój ogniska domowego. A wielce ważny jest pokój, bo Tora została nadana, żeby zagościł pokój na świecie”.

Chanuka upamiętnia jeden z największych militarnych sukcesów w żydowskiej historii. Mimo to, zgodnie z prawem, w opisanej wyżej sytuacji zapalenie świec na szabat jest rzeczą nadrzędną, bo w judaizmie nawet największy wojenny sukces musi ustąpić przed pokojem w domu.

Judaizm przetrwał jako jedyny spośród starożytnych cywilizacji, ponieważ cenił pokój domowego ogniska bardziej niż sukcesy na polu bitwy. Małżeństwo było zawsze bardziej chwalebne niż militarna duma, a dzieci uważane za większy powód do dumy niż stopień generała.

Świętując Chanukę, poświęćmy chwilę na kontemplację prawdziwego zwycięstwa Żydów – nie militarnego, ale duchowego. Zawsze ceniliśmy małżeństwo, dom i pokój między mężem i żoną ponad chwałę na polu bitwy. W judaizmie światło pokoju jest ważniejsze niż światło wojny.

VI wieczór Chanuki

Tłumaczenie: Jolanta Różyło © CHIDUSZ 2017