Cały ten fragment, który zaczyna się w Mikec, a kończy w kolejnej parszy, rodzi poważne pytanie. Zazwyczaj sądzimy, że zniewolenie Izraelitów było konsekwencją i karą za to, co zrobili Józefowi jego bracia. Ale to Józef zmienił Egipcjan w naród niewolników, co więcej pomaga stworzyć aparat scentralizowanej władzy, który w przyszłości zostanie wykorzystany przeciwko jego ludowi.
Zapraszamy do prostego konkursu
Read what we write about in the current Polish-language issue of Chidusz
Grudniowy „Chidusz” to małe i wielkie bitwy o zachowanie indywidualności i inności: walka austriackich twórców z narodowym zakłamaniem, #MeToo w Torze, czyli przywrócenie głosu biblijnym kobietom, sądowa batalia o spuściznę Franza Kafki, ale i ratowanie najbliższych od Zagłady w samym środku nazistowskiej fabryki butów. To również biblijny Józef, który walczy o pozostanie innym, i chanukowy komentarz Love trumps hate, który przypomina nam, że nie potęgą ani siłą, lecz duchem musimy zawalczyć o nasz świat.
Anonimowy mężczyzna – daje do zrozumienia Tora – reprezentuje nagłe pojawienie się opatrzności, która miała zapewnić, że Józef trafi tam, gdzie miał trafić, a historia potoczy się dalej ustalonym torem. Być może nieznajomy nie wiedział, jakie w rzeczywistości było jego zadanie. Na pewno nie wiedział tego Józef. Mówiąc najprościej: był to anioł, który sam nie wiedział, że był aniołem. Nieznajomy odgrywa w historii bardzo ważną rolę. Bez niego nic by się nie wydarzyło. Kiedy wskazywał drogę Józefowi, nie wiedział jednak, jak istotne były jego działania.
Jak więc mamy rozumieć to, co mówi do Jakuba najpierw zagadkowa postać, a później sam Bóg? Możemy to odczytać nie jako twierdzenie, ale pewnego rodzaju zaproszenie, a nawet wyzwanie: „niech twoje imię nie będzie od teraz Jakub, ale Izrael”, „postępuje tak, jakby twoje imię brzmiało Izrael”. Bądź księciem, królewską personą. Stój wyprostowany. Bądź sobą.
Opowiedziana w parszy Wa-jece historia wyrwania się Jakuba z domu, jego pobytu u Labana i ponownej ucieczki, jest źródłem jednego z najdziwniejszych fragmentów Hagady na Pesach. Podczas sederu wyjaśniamy znaczenie wersu z księgi Dwarim (26:5): „Arami owed awi. Dowiedz się, co zamierzał uczynić Laban Aramejczyk Jakubowi, praojcu naszemu! Gdyż faraon postanowił zgładzić tylko płeć męską, a Laban zamierzał wytępić wszystkich”.
Pierwsze błogosławieństwo, przeznaczone dla Ezawa, dotyczy bogactwa. To przeznaczone dla Jakuba zaś, gdy ten opuszcza rodzinny dom, mówi o potomstwie. Patriarsze błogosławieństwa nie dotyczą władzy i bogactwa, ale potomków i posiadania ziemi. Izaak wiedział zatem od początku, że przymierze będzie kontynuowane przez Jakuba. Dlaczego więc tak bardzo kochał i wspierał starszego syna, pragnąc go pobłogosławić?
Read what we write about in the current Polish-language issue of Chidusz