Na okładce wrocławska wersja „Święta trąbek”, znanego obrazu Aleksandra Gierymskiego przedstawiającego taszlich, obrzęd oczyszczenia z grzechów, którego dokonuje się podczas Rosz ha-Szany. Edyta Marciniak umieściła obraz w scenerii Wyspy Słodowej – w oddali widać wieże kościołów Ostrowa Tumskiego.
W lipcu Kneset przyjął dwie kontrowersyjne ustawy, które wywołały fale protestów.
Pierwsza z nich uznaje Izrael za państwo żydowskie i pokrętnym zapisem degraduje status języka arabskiego, dotychczas drugiego oficjalnego języka w kraju. „Większość także ma prawa i większość rządzi”, triumfalnie oznajmił po jej przegłosowaniu premier Benjamin Netanyahu.
Druga ustawa daje wsparcie państwa dla par heteroseksualnych oraz samotnych kobiet, które podejmują się surogacji. Wbrew wcześniejszym obietnicom premiera, wyłącza jednak z tej grupy samotnych mężczyzn (w praktyce najczęściej homoseksualnych).
Queerowe komentarze do Biblii ✡️ Etgar Keret ani słowa o literaturze ✡️ Komu zagraża amerykańska ustawa o mieniu żydowskim ✡️ Ewa Kurek i anatomia jej kłamstw ✡️ Survivorka na rowerze
Piszemy m.in. o tragicznym konflikcie izraelsko-palestyńskim, ludobójstwie w Rwandzie, różnych aspektach obrzezania i opuszczaniu chasydzkiego świata. Zobacz spis oraz fragmenty artykułów.
Aż trzy historie Marcowych emigrantów
Oddajemy w Państwa ręce trzeci numer Chiduszu w języku angielskim. Znalazły się w nim najistotniejsze artykuły publikowane w ostatnim roku oraz podsumowanie – miesiąc po miesiącu – najważniejszych wydarzeń dotyczących polskiej społeczności żydowskiej. Zapraszamy do przejrzenia fragmentów wszystkich artykułów.
Pierwszy z dwóch numerów poświęconych pięćdziesiątej rocznicy Marca 68. Zobacz, o czym piszemy
Na okładce chasydzi tańczący do popularnej piosenki „Na nach nachma Nachman me-Uman”, jednak nie w Izraelu, a w Wałbrzychu. To artystyczna wizja chasydzkiej wspólnoty Na Nach, którą w 2016 roku u podnóża zamku Książ założyła charyzmatyczna Gawri, pozostająca liderką i religijną przywódczynią grupy. Wspólnoty Na Nach na świecie kojarzone są z furgonetkami, z których chasydzi wystawiają głośniki i tańczą wokół nich do najróżniejszych brzmień współczesnej muzyki
Na okładce w fotelu siedzi Irena Sendlerowa, w charakterystycznej czarnej opasce na włosach, którą zaczęła zakładać po śmierci syna. Za nią ledwo widoczne dzieci z warszawskiego getta. Ile z nich zdołała uratować? Czy rzeczywiście była komunistką? Jak wyglądał proces umieszczania dzieci u polskich rodzin?