Skuteczny krytyk [Komentarz do parszy Dwarim]

Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Jak Mojżesz mógł być tak krytyczny wobec ludu Izraela w ostatnim miesiącu swojego życia? Mógł, ponieważ pobratymcy, do których mówił, wiedzieli, że Mojżesz bronił ich i ich rodziców w swoich modlitwach o Boże przebaczenie; że ryzykował kwestionując zdanie samego Boga; że odrzucił Jego propozycję, aby porzucić Izraelitów i zacząć wszystko od początku samemu”.

Szmul Zygielbojm: Milczeć nie mogę i żyć nie mogę

„Moi towarzysze w getcie warszawskim polegli z bronią w ręku w ostatnim bohaterskim boju. Nie było mi sądzonym zginąć tak jak oni, razem z nimi. Ale należę do nich i do ich grobów masowych. ” – pisał Szmul Zygielbojm w swoim liście pożegnalnym. O samotnym i zapomnianym na wiele lat bohaterze opowiada Zuzanna Benesz-Goldfinger z ŻIH-u.

Zaginione arcydzieło [komentarz do parszy Pinchas]

Rabin Jonathan Sacks na szbat: „Dziesięciu szpiegów przyniosło demoralizujące wieści, Izraelici stracili wiarę w powodzenie ich planu, w wyniku czego nieufnemu pokoleniu została odebrana szansa wejścia do Ziemi Obiecanej. Utracili możliwość cieszenia się swym dziedzictwem w ziemi obiecanej ich przodkom. Córki Celafchada, przeciwnie, odziedziczyły ziemię, ponieważ darzyły ją miłością”.

Lud, który mieszka w odosobnieniu [komentarz do parszy Balak]

Rabin Jonathan Sacks na szbat: „Słowa Balaama, jak twierdzi Naciw, należy odczytywać w następujący sposób: jeśli naród jest rad ze swej samotności i pozostaje wierny swej wyróżniającej go tożsamości, wówczas będzie mógł żyć w pokoju. Jeśli natomiast Żydzi starają się być jak inne narody, narody te nie uznają ich za godnych szacunku”.

Nowy, różowy „Chidusz” 6/2018

Queerowe komentarze do Biblii ✡️ Etgar Keret ani słowa o literaturze ✡️ Komu zagraża amerykańska ustawa o mieniu żydowskim ✡️ Ewa Kurek i anatomia jej kłamstw ✡️ Survivorka na rowerze

Pociecha w refleksji o śmiertelności [komentarz do parszy Chukat]

Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Tora odrzuca obie te skrajności: zbyt wysoką i zbyt niską ocenę ludzkości. Z jednej strony żaden człowiek nie jest bogiem, nikt nie jest bez skazy. Nie można żyć nie mając wad i nie popełniając błędów. Dlatego tak ważne było, aby w parszy, która mówi o śmiertelności, opowiedzieć o grzechu Mojżesza”.