Boris Lurie. Pop-art po Holokauście [WYSTAWA]
Od 26 października do 3 lutego w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie prezentowana będzie wystawa „Pop-art po Holokauście” poświęconą amerykańskiemu artyście Borisowi Lurie. Wernisaż wystawy odbędzie się w MOCAK-u 25 października o godz. 18:00.
Boris Lurie (1924–2008), amerykański artysta pochodzenia żydowskiego, urodził się w Leningradzie. Dzieciństwo spędził w Rydze. W sierpniu 1941 roku Niemcy rozpoczęli deportację tamtejszej ludności żydowskiej do getta. Babka, matka, siostra i ukochana artysty zostały rozstrzelane w lesie koło Rumbuli na ryskich przedmieściach w grudniu 1941 roku. Była to jedna z największych egzekucji Einsatzkommando, w której w ciągu dwóch dni zabito około 30 tysięcy Żydów. Boris z ojcem trafili do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, a następnie w Buchenwaldzie, skąd zostali wyzwoleni w maju 1945 roku. Po wojnie wyemigrowali do USA. Artysta do końca życia mieszkał i pracował w Nowym Jorku.
bez tytułu, 1981, technika mieszana, 61 × 90,2 cm, courtesy Boris Lurie Art Foundation
Lurie tworzył na wielu polach – był artystą wizualnym (twórcą obrazów, instalacji i obiektów), a także prozaikiem i poetą. Swoje działania zawsze postrzegał jako sprzeciw wobec dominujących w tamtym czasie w Stanach pop-artu i abstrakcyjnego ekspresjonizmu. Nie zależało mu na obecności na rynku sztuki. Wraz ze Stanleyem Fisherem oraz Samem Goodmanem założył ruch NO!Art [NIE!Sztuka]. Jak sam powiedział, „»NIE« oznacza, że nie przyjmujesz wszystkiego, co ci mówią, i czego o sobie myślisz. Jest to też wyraz niezadowolenia”. Tworzył sztukę zaangażowaną politycznie i społecznie, która sprawia wrażenie spontanicznej, anarchicznej i terapeutycznej.
NIE z rozciętą głową, 1963, technika mieszana / płótno, 61 × 76,2 cm, courtesy Boris Lurie Art Foundation
Boris Lurie psychicznie był ofiarą Zagłady – jego twórczość ściśle wiązała się z tym doświadczeniem, stanowiła nieustanną próbę przepracowania traumy. Artysta stworzył unikalny język symboli, w którym autentyzm i napięcie emocjonalne przekraczają to, co stosowne i wymagające szacunku. Motywami pojawiającymi się w jego pracach są zdjęcia z obozów koncentracyjnych, gwiazda Dawida, wycięte z magazynów fotografie pin-up girls oraz słowo „NO” – dominanta wielu dzieł.
NIE z panią Kennedy, 1963, kolaż / płyta, 35,6 × 27,3 cm, courtesy Boris Lurie Art Foundation
Spuścizna artysty (większość prac oraz materiały archiwalne) należy do nowojorskiej Boris Lurie Art Foundation. Jej głównym zadaniem jest promowanie twórczości Luriego oraz ostrzeganie przed trudnymi problemami będącymi inspiracją artysty.
bez tytułu, z cyklu Noże w cemencie, 1972–1974, metal, drewno, cement, 78,7 × 53,3 × 38,1 cm, courtesy Boris Lurie Art Foundation
NIE na odwróconych zdjęciach pin-up girls, z cyklu Twarde zapisy, 1972, technika mieszana / płótno, 47,6 × 57,2 cm, courtesy Boris Lurie Art Foundation
Więcej informacji na stronach Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie. Aby dołączyć do wydarzenia na Facebooku, kliknij tutaj. Serdecznie zapraszamy!