Trzy tygodnie i Tisza be-Aw
Okres “trzech tygodni” znany jest jako czas żałoby narodu żydowskiego i rozpoczyna się od 17 dnia miesiąca tamuz i trwa do Tisza be-Aw – 9 dnia miesiąca aw. Dni te upamiętniają zniszczenie Jerozolimy i Bejt ha-Mikdaszu (Świątyni), które miało miejsce około 2000 lat temu i doprowadziło do rozproszenia narodu żydowskiego po całym świecie, czyniąc z niego naród prześladowanych uchodźców.
W tradycji żydowskiej żałoba związana z tym okresem przypomina żałobę po śmierci bliskiego krewnego. Po stracie bliskiej osoby powinniśmy wyrazić nasz żal poprzez powstrzymanie się od czynności przynoszących nam radość.
Według tradycji uczucie żałoby z czasem maleje i ewaluuje. Etapy tej zmiany układają się następująco: pierwszy tydzień (sziwa), pierwszy miesiąc (szloszim) i pierwszy rok. Zwyczaje żałoby narodowej również zmieniają się w trakcie tych trzech tygodni.
‘Trzy tygodnie’ rozpoczynają się 17-go tamuz i podczas tego okresu nie odbywają się żydowskie śluby. Wiele osób unika uczestniczenia w specjalnych wydarzeniach, takich jak koncerty czy przyjęcia. Podczas tego czasu w zwyczaju jest również nieobcinanie włosów czy niekupowanie nowych ubrań, co często wiąże się z uczestnictwem w radosnych uroczystościach.
Począwszy od rosz chodesz aw (pierwszy dzień miesiąca aw) zwyczajem jest niejedzenie mięsa i niepicie wina, z wyłączeniem szabatu ( w szabat nie obowiązuje żadna żałoba, czy to dotycząca osoby czy społeczności). Niektóre osoby przestrzegają tych tradycji bardziej rygorystycznie, nie słuchają muzyki, nie chodzą na plaże czy na basen, ponieważ uważa się to za przyjemne czynności.
Tisza be-Aw jest narodowym dniem żałoby ludu żydowskiego. „W ten dzień pamiętamy wiele tragedii, które wydarzyły się w żydowskiej historii” (Masechet Taanit, rozdział 4 Miszna numer 6). W czasie tworzenia państwa Izrael zastanawiano się, czy powinno się uczynić ten dzień żałoby i postu dniem upamiętnienia Zagłady. Podjęto jednak decyzję o ustanowieniu innego, specjalnego dnia – Dnia Zagłady – Jom ha-Szoa. W Tisza be-Aw pościmy od zachodu słońca dnia poprzedniego aż do nocy dnia następnego. Zakazane jest jedzenie oraz picie, noszenie skórzanego obuwia, kąpiel czy używanie kosmetyków. Jakakolwiek forma intymnych relacji również jest zakazana.
Są również zwyczaje żałobne dotyczące synagogi. Są to siedzenie na podłodze, czytanie z księgi Ejcha (Księgi Lamentacji) oraz Kinot (lamentacje). Zwyczajowo, w tym dniu nie czyta się Tory, ze względu na radość jaką to przynosi. Zwykle czyta się historie opisujące zniszczenie oraz omawia się sprawy związane ze sprawiedliwością społeczną.
Tradycja uczy nas, że zniszczenie Jerozolimy i wygnanie są wynikiem nienawiści, niezgody oraz wewnętrznych walk pośród ludźmi Izraela.
2000 lat później nadal pościmy, ponieważ proces leczenia jeszcze się nie zakończył. Każdego roku musimy rozważać, jak iść do przodu i jak naprawiać nasze społeczeństwo.
Obyśmy byli godni tego, aby doczekać się wypełnienia słów proroka Zachariasza, który mówi, że w przyszłości te dni żałoby staną się dniami ucztowania i radości.
Tego roku rosz chodesz aw wypada w piątek, 5 sierpnia a post Tisza be-Aw jest przesunięty do zakończenia szabatu i niedzielę, z 13 na 14 sierpnia. Szczegóły obchodów święta można uzyskać telefonicznie pod numerem Centrum Informacji Żydowskiej w synagodze Pod Białym Bocianem: 504 905 358.