Żydowski Majdan
Zapytaliśmy młodych ukraińskich Żydów, dlaczego wzięli udział w proteście na Majdanie. Kilka dni później, gdy minęła fala euforii po pierwszych sukcesach rewolucji, nadciągnęło widmo wojny rosyjsko – ukraińskiej. Prezentowane poniżej teksty nabrały więc jeszcze innego znaczenia.
Na jeden z głównych placów Ukrainy doprowadził mnie siłowe rozproszenie protestu w nocy z 30 listopada na 1 grudnia. Uznałam, że fundamentalne prawo człowieka do wyrażenia swojej opinii zostało pogwałcone z pierwszym przelewem krwi.
Rząd pokazał nam swoje prawdziwe oblicze i postawę wobec ludzi żyjących na Ukrainie. Niektórzy zostali tym zmanipulowani, inni zaś przeciwstawili się. Nie było rozlewu krwi na ulicach Kijowa od zakończenia drugiej wojny światowej. Myślę, że pragnienie, aby tego rozlewu nadal nie było, jest wystarczająco dobrym powodem do protestowania. W takich przypadkach zawsze są aktywni i bierni uczestnicy. Decyzja została podjęta natychmiast. Wartości i moralność, które mam w sobie, zapewne zbudowały we mnie mechanizm, który pomógł mi odpowiedzieć na pytania gdzie i kim chcę być na tym etapie, dzisiaj, i jak ma wyglądać moja przyszłość? Czego chcę dla siebie i ludzi żyjących obok mnie, mojej rodziny, przyjaciół i narodu? Jeżeli nie ja, to kto obroni podstawowe prawa człowieka i wolność kraju, w którym żyjemy? Wybór jest zawsze pomiędzy pomocą a biernym przyglądaniem się. Wierzę, że jeżeli bierzesz w czymś aktywny udział, masz większą szansą wpłynąć na sytuację, a może i uchronić czyjeś życie.
Moje dni składały się z żółto niebieskich wstążek, oglądania wiadomości i codziennego zbierania cegieł czując na sobie wzrok snajperów.
Co zmieniło się w ukraińskim społeczeństwie przez Majdan? Jako potomek ukraińskiego Żyda myślę, że Majdan to nie jest po prostu miejsce — ma bardzo złożone znaczenie. To wielka formacja ludzi o różnych celach, którzy dzielą te same polityczne, społeczne i kulturalne poglądy w bardzo niesprzyjających warunkach. Jedną z podstawowych osiągnięć jest to, że Majdan wywołał rewolucję w świadomości ludzkiej i nie da się już tego zatrzymać. Rozpoczęliśmy ten proces i ostatecznie uformuje on naród polityczny. Ludzie reprezentujący różne religie, narodowości, orientacje seksualne stają się nagle bardziej otwarci, tworzy się szacunek dla różnorodności. Transport publiczny dla religijnego Żyda, muzułmanina czy afrykańczyka jest bezpieczniejszy niż samochód.
Jako Żydzi pamiętaliśmy o tikun olam, każdy z nas przyczyniał się do naprawy świata. Tora mówi, że nie można pozostać obojętnym, gdy rozlewa się krew, a zło i niesprawiedliwość otaczają człowieka – to również powód, dla którego brałam udział w protestach. Jest wśród nas wiele osób, które myślą tak jak ja. Spełniliśmy i nadal chcemy wypełniać nasze zobowiązania.
Są Żydzi, którzy nie wspierali ani nie włączali się w protest, a jedynie byli obserwatorami. Należy jednak pamiętać, że gdy nasz naród był wyniszczany, większość ludzi nie zrobiła niczego, aby nam pomóc. Historia się powtarza. Powinniśmy uczyć się na naszych błędach i nie pozwolić sobie ponownie na upadek. Lekcje z przeszłości mają kluczowe znaczenie dla naszej przyszłości.
Ekateryna Haferman
Po 
odrzuceniu przez Ukrainę planu integracji z Unią Europejską stwierdziłem, że to nie jest w porządku i dołączyłem do protestu. Stałem tam od pierwszej nocy protestu i będę stał aż do ostatniej. Choć właściwie było już kilka różnych protestów. Staliśmy, jedliśmy kanapki, robiliśmy wraz z przyjaciółmi przedstawienia. Było kilka oczywistych dla nas rzeczy i poczuliśmy się obrażeni, gdy nie zostały one wysłuchane. Oskarżanie nas o fanatyzm czy też o nazizm wydawało się nad wyraz śmieszne. Mój uśmiech robił się większy, gdy mówiłem, jak się nazywam, i śmiałem się nadal. Widzieć więcej Żydów protestujących na Majdanie, wydaje się być jedyną rzeczą, jakiej bym sobie życzył.
Yurij Lifshitc
Strach przyprowadził mnie na Majdan. Strach przed obudzeniem się w państwie totalitarnym, pełnym dyskryminacji, selektywnej sprawiedliwości, państwie pozbawionym prawa i wolności. Będąc Żydem nie mogłem ustąpić czemuś, co wydawało mi się niesprawiedliwe. Jestem przekonany, że krwawy atak na pokojowych demonstrantów, zabijanie niewinnych obywateli oraz porywanie ich ze szpitali było bardzo nie fair.
Pracując jako edukator dla Agencji Żydowskiej często rozmawiam z ludźmi o Zagładzie, historii, Świętych Księgach. Powtarzamy zdanie nigdy więcej, gdy mówimy o Szoa, krytycznie wyrażamy się o osobach, które stały obok dramatycznych wydarzeń i biernie się przyglądały.
Nie mogłem tak postąpić. Pracowałem jako wolontariusz w jednym ze szpitali. Zostawałem tam na noc jako członek grupy samoobrony. Rozmawialiśmy wtedy o przyszłości naszego kraju z ludźmi z całej Ukrainy. Nikt nigdy nie wypowiedział się krytycznie o tym, że jestem Żydem. To właśnie sposób, w jaki buduje się społeczeństwo obywatelskie w moim kraju. Szkoda tylko, że musieliśmy zapłacić za to tak wysoką cenę.
Ivan Novikov
Przybyłam na Majdan 22 listopada i byłam tam codziennie. Pewnego ranka (30 listopada) wstałam i dowiedziałam się, że w nocy studenci z Majdanu, zostali pobici przez policję.
To był czwarty dzień Chanuki. Byłam przerażona i nie wiedziałam, co robić. Uznałam, że wystarczy już mówienia o starożytnych bohaterach.
Wstałam, ubrałam się i poszłam nieopodal miejsca, gdzie pobito studentów. Było tam już tysiące osób. Wszyscy przerażeni, ale razem i w jednym miejscu. To było niesamowite. Następnego dnia milion Ukraińców przyszło na Euromajdan. Płakałam jak dziecko, bo nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Ludzie stojący na ulicach obok Majdanu emanowali siłą ale również łagodnym usposobieniem walczących o demokrację i lepszą przyszłość. Od tego momentu wiedziałam, że w końcu uda się wygrać. Następne trzy miesiące były dość ciężkie, protestujący byli porywani, więcej niż stu zostało zabitych. A jednak pojawia się tutaj pozytywny element, wystarczy, że napiszesz wiadomość, że potrzebujesz pieniędzy, lekarstw albo ciepłych ubrań i już w pół godziny możesz je dostać. Zawsze chciałam żyć za granicą. Teraz mam nadzieję na przyszłość na Ukrainie. Wszyscy ci niesamowici ludzie nie stracą tak szybko tego, co wygrali tej długiej i ciężkiej zimy. Nadal walczymy. Majdan nie zniknął wraz z naszym poprzednim prezydentem. Ale jest jedna rzecz, która dodaje nam otuchy – nadchodzi wiosna!
Tamara Beregovska
Ciężko jest wybrać główny powód, dla którego wzięłam udział w Majdanie. Raczej wolę powiedzieć o zmieniających się powodach, przez które wraz z przyjaciółmi postanowiliśmy wspierać ten protest. Wcześniej nigdy nie brałam udziału w zbrojnych protestach ani demonstracjach politycznych. To był mój własny pokojowy protest, aby chronić mój kraj, moich bliskich i przyjaciół, nasze prawa i godność. Rewolucja się nie skończyła. Jesteśmy na długiej drodze zmian. Majdan zapalił serca Ukraińców w całym kraju. Dzięki niemu doszło do znacznej redukcji nastrojów ksenofobicznych i rasistowskich. Żydzi brali udział w proteście na równi z innymi ludźmi, nie było tutaj żadnych etnicznych podziałów, a jednocześnie było to miejsce, w którym Żydzi mogli podzielić się swoimi doświadczeniami walki o wolność. Wierzę, że Majdan dał Ukraińcom lekcję szczerości, życzliwości i niezawodności. To wyda owoc w młodym pokoleniu świadomych obywateli Ukrainy.
Varvara Podnos
Byłam tam od pierwszego dnia. Kiedy przekonałam się, że Ukraina ma szansę na lepszą przyszłość, zdecydowałam się dołączyć. Zaskoczyłam się, jak bardzo mój naród potrafi się zorganizować, jak wiele szacunku ludzie mają do siebie. Pewnego dnia miałam przemarznięte ręce i pewna kobieta podarowała mi rękawiczki. Jeżeli byłeś głodny, to jedzenia było pod dostatkiem, gdyż ludzie z całego kraju zorganizowali dla nas pomoc. Co więcej, 22 lutego wszyscy wolontariusze prosili mieszkańców Kijowa, aby zaprzestali przynoszenia jedzenia i leków, ponieważ zgromadziliśmy już wystarczającą ilość.
Akurat wtedy czytałam biblijną historię o budowie Miszkanu na pustyni. Byłam zachwycona jak izraelici potrafili pracować w jedności, każdy z nich wiedział, czym ma się zająć, a gdy zebrali za dużo materiałów potrzebnych do budowy, poprosili, aby zaprzestać znoszenia darów.
Najpierw protestowałam w bardzo pokojowy sposób. 30 listopada sposób działania naszego rządu wpłynął na formę protestu. Gdy byłam na ulicy Grushevskogo, widziałam kobietę, która przygotowywała jedzenie obok miejsca, gdzie używano do walki granatów ręcznych. Widziałam płonące budynki, które pamiętam jeszcze z dzieciństwa. W proteście uczestniczyli między innymi Ukraińcy, Rosjanie, Żydzi. Chcieliśmy nie tylko większych wypłat, Unii Europejskiej, ale także poszanowania naszej godności i życia. Nie mogłam sobie wyobrazić, że ktoś mógłby zabrać mi życie, bo byłam przeciwna sytuacji, jaka panuje w kraju. Nie wierzyłam w to 20 lutego, gdy snajperzy zabili około 100 osób i nie wierzę w to teraz! Te dni zmieniły mnie i ludzi w moim kraju. Teraz rozumiem każde słowo ukraińskiego hymnu – Duszę, ciało poświęcimy dla naszej wolności.
Alla Solod