Rabin Jonathan Sacks na szabat: Żyjemy, patrząc w przyszłość, ale tylko analizując przeszłość, jesteśmy w stanie dostrzec rolę, jaką odegrała w naszym życiu Opatrzność. Właśnie to Bóg miał na myśli, mówiąc do Mojżesza: „Ujrzysz tyły Moje” (Szemot 33:23), co oznacza: „Ujrzysz mnie, kiedy spojrzysz wstecz”.
Po wizycie w Ambasadzie Izraela zadowolony ojciec Rydzyk żartobliwie komentował: „Dodałem, że może doszło do ambasady, że niektórzy sądzą, że jestem antysemitą. Ale niektórzy z kolei mówią, że jestem filosemitą”. A potem już na poważnie: „Ważne jest, co nam mówi sumienie i Pan Bóg”.
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „Tora w historii Jakuba zapisała niezwykle ważną wiadomość: tak, jak do Boga odnosimy się w całym Jego majestacie i transcendencji, tak do ludzi powinniśmy odnosić się, biorąc pod uwagę ich niedoskonałość i omyłkowość.”
Ludzie mówią – robisz, bo masz z tego jakiś zysk. Jakby człowiek nie robił, to by mówili, że widzi śmieci i nic nie robi, a jak człowiek robi, to też źle, wtedy mówią, że robi, bo mu Żydzi płacą. Ktoś głośno zapukał do drzwi. Wszyscy przy stole podnieśli głowy. Henryk zaszurał krzesłem i spojrzał przez…
Rabin Jonathan Sacks na szabat: „W momentach największego strachu Jakub doświadcza duchowych przeżyć, które nie mogą się równać z niczym, czego doświadczyli Abraham, Izaak, a nawet Mojżesz. (…) Są chwile, kiedy w przytłaczającej samotności, odkrywamy, że wcale nie jesteśmy sami.”
„Jeśli twój pierwszy film nie zdobędzie popularności, drugiego już nie robisz” – to zasada obowiązująca w świecie ultraortodoksyjnego przemysłu filmowego. Na izraelskim kinie tworzonym przez religijne kobiety dla innych religijnych kobiet najlepiej zna się Marlyn Vinig. W sierpniu była gościem festiwalu T-Mobile Nowe Horyzonty.
Rabin Jonathan Sacks na szabat: Izaak i Jakub nie byli mężami natury i pola, polowań, brutalnej gry drapieżnika z ofiarą. Nie byli tacy jak Izmael i Ezaw, którzy potrafili przeżyć dzięki swojej sile i wprawie. Byli ludźmi, którzy, aby przetrwać, potrzebowali Boskiego ducha.
W tym roku mija siedemnaście lat, od kiedy Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP wystąpił do Komisji Regulacyjnej z wnioskiem o zwrot starego cmentarza żydowskiego w Kaliszu. Po latach rozmów władze miasta niespodziewanie odmówiły podpisania wypracowywanej przez długi czas ugody, tłumacząc, że cmentarza zwrócić nie mogą, bo sprzeciwiają się temu mieszkańcy, a Żydzi i tak nigdy nie przedstawili dokumentów potwierdzających prawo własności. Okazało się, że ponad 650 lat chowania zmarłych w jednym miejscu nie jest wystarczającym powodem do zwrotu jednego z najstarszych i najważniejszych cmentarzy żydowskich w Polsce.
Wśród Kresowian przybyłych do Bytomia z Kresów Wschodnich część z nich stanowili Żydzi, którym udało się przetrwać II wojnę światową. Spotykali się oni w domu modlitwy znajdującym się w kamienicy przy placu Grunwaldzkim. Później wyemigrowali m.in. do Izraela czy Stanów Zjednoczonych, pozostawiając po sobie przedmioty rytualne i liczne woluminy, stanowiące ślad ich obecności w Bytomiu.